|
تاثیر رژیم‌های غذایی مختلف در مرحله عادت پذیری از غذای زنده به کنسانتره بر شاخص‌های رشد، بازماندگی و فعالیت آنزیم‌های گوارشی لارو تاس‌ماهی ایرانی (Acipenser persicus Borodin, 1897)
|
رضا قربانی واقعی1*   ، پژند ذبیح اله1 ، محمود محسنی1 ، امید هاشمی2 ، حسینعلی عبدالحی3 ، مریم منصف شکری1 ، تورج سهرابی1 ، میر حامد سید حسنی1 |
1-انستیتو تحقیقات بین المللی ماهیان خاویاری، مؤسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی (AREEO)، رشت، ایران ، ghorbani_V2@Yahoo.com
2- شرکت گوار کویر آریا، رفسنجان کرمان
3- مؤسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی (AREEO)، تهران، ایران |
|
|
چکیده: (34 مشاهده) |
این تحقیق با 7 تیمار و 3 تکرار در بخش آبزی پروری انستیتو تحقیقات بین المللی ماهیان خاویاری انجام شد. بدین منظور 1050 عدد لارو تاس‌ماهی ایرانی (Acipenser persicus) با میانگین وزن اولیه 002/0± 076/0 گرم، به طور تصادفی در 21 مخزن گرد پلاستیکی با حجم کل 50 لیتر و 20 لیتر آبگیری (100 عدد لارو در هر مخزن، 5 عدد در لیتر)، در یک سیستم آب جریاندار (5/0 لیتر در دقیقه در هر مخزن) به مدت 30 روز پرورش داده شدند. لاروها با تیمارهای مختلف غذایی شامل: 1- ناپلی آرتمیا، لارو شیرونومیده و غذای فرموله شده (از روز اول پرورش). 2- ناپلی آرتمیا، لارو شیرونومیده و غذای فرموله شده (از روز نهم پرورش). 3- ناپلی آرتمیا، بیومس آرتمیا و غذای فرموله (از روز اول پرورش). 4- ناپلی آرتمیا، بیومس آرتمیا و غذای فرموله شده (از روز نهم پرورش). 5- ناپلی آرتمیا، بیومس آرتمیا، لاروشیرونومیده و غذای فرموله شده (از روز اول پرورش). 6- ناپلی آرتمیا، بیومس آرتمیا، لاروشیرونومیده و غذای فرموله شده (از روز نهم پرورش) و 7- تغذیه فقط با غذای فرموله شده از ابتدا تا انتهای دوره، پرورش داده شدند. لاروها 12 بار در شبانه روز تغذیه شدند. نتایج نشان داد که بیشترین و کمترین درصد بازماندگی بترتیب در تیمارهای 2 و 7 بود (0.05>p). تیمار 4 دارای بیشترین میزان افزایش وزن بود (0.05>p). کمترین افزایش وزن بدن در تیمار 7 ثبت شد (0.05>p). در پایان دوره تحقیق، فعالیت آنزیم‌های لیپاز و آمیلاز در تیمار 2 بصورت معنی‌داری بیش از سایر تیمارها بود (0.05>p). فعالیت آنزیم پپسین در اغلب تیمارها، بصورت معنی‌داری بیش از تیمار 7 بود (0.05>p). فعالیت آنزیم‌های تریپسین در تیمار 4 بشکل معنی‌داری بیش از سایر تیمارها اندازه گیری شد (0.05>p). با توجه به اهمیت بازماندگی در پرورش لارو ماهیان، می‌توان نتیجه گرفت که، وجود لارو شیرونومیده تاثیر قابل توجه ای بر بازماندگی لاروها داشت. لذا در مجموع تیمارهای 1، 2، 5، 6، 3 و 4 بترتیب جهت تغذیه لاروهای تاس‌ماهی ایرانی از ارجحیت بر خوردار بودند. از طرف دیگر با توجه به قیمت بالای لارو شیرونومیده و دشواری تهیه آن می‌توان اظهار داشت که، بیومس آرتمیا نیز می‌تواند به تنهایی (تیمارهای 3 و 4) و در ترکیب با لارو شیرونومیده (تیمارهای 5 و 6) بازماندگی و رشد قابل قبولی را به دنبال داشته باشد.
|
|
| واژه‌های کلیدی: لارو، تاس‌ماهی ایرانی، شاخص‌های رشد، بازماندگی، رژیم های مختلف غذایی، فعالیت آنزیم |
|
|
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1403/12/1 | پذیرش: 1403/12/17
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
