1-گروه شیلات، دانشکده علوم دامی و شیلات، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران ، s.yeganeh@sanru.ac.ir
چکیده: (24 مشاهده)
هدف از این پژوهش بررسی اثرات جایگزینی جزئی یا کامل منبع نیتروژن معدنی (نیترات سدیم) محیط کشت زاروک با پپتیدهای زیستفعال (<3 kDa) حاصل از هیدرولیز آنزیمی زائدات ماهیان خاویاری (سر و باله فیلماهی) پرورشی بر عملکرد رشد و ترکیب بیوشیمیایی جلبک اسپیرولینا (Arthrospiraplatensis) بود. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با ۶ تیمار (شاهد: ۱۰۰ درصد نیتروژن معدنی؛ ۲۰، ۴۰، ۶۰، ۸۰ و ۱۰۰ درصد جایگزینی نیتروژن معدنی با پپتید) و ۳ تکرار به مدت ۱۱ روز انجام شد. نتایج نشان داد که جایگزینی ۴۰ درصد منبع نیتروژن معدنی با پپتیدهای زیستفعال بهطور معنیداری بالاترین زیستتوده (58/1 گرم بر لیتر در روز ۱۱)، بیشترین محتوای پروتئین (08/71 درصد) کلروفیل آ (۵۹۶۰ میکروگرم بر گرم)، کلروفیل ب (۸۶۰ میکروگرم بر گرم) و کاروتن کل (۲۳۱۰ میکروگرم بر گرم) را به همراه داشت (p<0/05). تیمار ۲۰ درصد نیز عملکرد مطلوبی نشان داد، اما کمتر از تیمار ۴۰ درصد بود. در مقابل، جایگزینی کامل (۱۰۰ درصد) منجر به کاهش معنیدار زیستتوده، پروتئین، چربی و رنگدانهها و افزایش کربوهیدرات و خاکستر گردید. بنابراین، استفاده از پپتیدهای زیستفعال حاصل از زائدات ماهیان خاویاری تا سطح ۴۰ درصد جایگزینی، بهعنوان یک منبع نیتروژن آلی پایدار و اقتصادی، میتواند رشد، محتوای پروتئینی و رنگدانهای اسپیرولینا را بهطور چشمگیری بهبود بخشد و راهکاری مؤثر برای ارزشافزایی زائدات صنعت خاویار و کاهش هزینهها و آلودگیهای زیستمحیطی ناشی از نیتروژن معدنی فراهم آورد.
