در میان مهره داران، تنها ماهیان هستند که اسپرم اکثر آنها فاقد آکروزوم بوده و از طریق میکروپیل وارد تخمک می گردد. این حالت برای آنها امکان لقاح هترولوگ را فراهم کرده و موجب دورگه گیری و پلی پلوئیدی می شود. دورگه گیری هم در طبیعت و هم بطور مصنوعی در ماهیان انجام می شود. امروزه به واسطه رشد بهتر دورگه ها نسبت به والدین آنها در تعدادی از گونه های اقتصادی ماهیان، این شرایط فراهم گردیده که دورگه گیری مصنوعی در آنها انجام شود. به دلیل شباهت زیاد بعضی از دورگه ها به یکی از والدین شان، شناسایی و تایید آنها امکان پذیر نبوده که هم به آنالیز صفات مورفومتریک و مریستیک و هم به آنالیز مولکولی آنها در مقایسه با والدین نیاز دارد. در این حالت، مطمئن ترین و سریعترین روش، استفاده از نشانگرهای ژنتیکی مبتنی بر DNA خصوصا نشانگرهای ریزماهواره است که می تواند در تشخیص قطعی دورگه ها نقش مهمی را ایفا کند.
Hassanzadeh Saber M, Baradaran Noveiri S. Hybrids in fishes and their identification using microsatellite DNA markers: A review. JAD 2019; 13 (1) :27-42 URL: http://aqudev.liau.ac.ir/article-1-523-fa.html
حسن زاده صابر محمد، برادران نویری شهروز. دورگه ها در ماهیان و شناسایی آنها با نشانگرهای DNA ریزماهواره: یک مرور. نشریه توسعه آبزی پروری. 1398; 13 (1) :27-42