به منظور بررسی روش­های غذادهی دستی و اتوماتیک بر شاخص­های رشد ماهی دورگه ماش ماده (Leucisicus aspius ♀) و سفید نر (Rutilus frisii ♂)، آزمایشی به مدت شش هفته طراحی شد. این مطالعه در دو تیمار و سه تکرار صورت گرفت. در هر تکرار 200 عدد ماهی با میانگین وزنی 80/2 ± 82/19 گرم در مخازن گرد فایبرگلاس با حجم 4000 لیتر ذخیره­سازی شدند. در غذادهی به روش دستی ماهیان 3 بار در روز براساس اشتها تغذیه شدند و در روش اتوماتیک، غذادهی به کمک دستگاه­های خودکار در طول ساعات غذادهی در تیمار دستی انجام می­گرفت. نتایج نشان داد بیوماس نهایی و درصد غذای مصرفی به طور معنی داری تحت تاثیر روش­های غذادهی قرار گرفت (05/0>P)، اما روش­های غذادهی بر وزن و طول نهایی، بیوماس کسب شده، افزایش وزن بدن، نرخ رشد ویژه، فاکتور وضعیت و ضریب تبدیل غذایی تاثیرگذار نبود (05/0<P). نتایج تحقیق حاضر نشان داد غذادهی به روش دستی به دلیل نظارت بر اشتهای ماهیان و اثر مطلوب بر افزایش بیوماس و مصرف غذا نسبت به غذادهی خودکار در مزارع پرورشی با مساحت کم برای ماهی دورگه ماش و سفید قابل توصیه می باشد.