نظام ترویج به­عنوان اولین ابزار انتقال فناوری­های نوین و انتشار اطلاعات در بخش کشاورزی نقش مهمی را در فرآیند توسعه، ایفا می‏نماید. یکی از برنامه­های اصلی ترویج، اجرای­کلاس­های­آموزشی، جهت افزایش آگاهی، دانش و مهارت و کارایی بهره­برداران است. هدف این پژوهش بررسی نقش آموزش­های ترویجی بر پذیرش کشت توأم برنج و ماهی در استان گیلان می­باشد. این تحقیق از نوع پیمایشی و جامعه آماری­آن دو گروه از شالی کاران استان گیلان هستند. گروه اول کشاورزان شالی کاری که به کشت شالی می­پردازند و گروه دوم که علاوه بر کشت شالی در مزارع خود ماهی نیز پرورش می­دهند. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران، برای­گروه اول 100 نفر و برای­گروه دوم 135نفر مشخص گردید. به منظور جمع آوری داده­ها از پرسشنامه استفاده شد. برای­سنجش اعتبار پرسشنامه از آزمون کرونباخ استفاده و مقدار 86/0 به دست آمد. نتایج تحقیق نشان می­دهد که بین ویژگی­های­فردی (سن، تعداد خانوار، سابقه کار و مالکیت زمین زراعی)، با پذیرش کشت توأم برنج و ماهی رابطه معنی­داری وجود ندارد. ولی بین میزان سطح تحصیلات، شرکت در دوره­های­آموزشی-ترویجی، تمایل به کشت توام و دانش آبزی پروری با پذیرش کشت توأم رابطه معنی‏داری وجود دارد.