این تحقیق به منظور یافتن استعدادهای رودخانه پایاب سد یامچی اردبیل و تعیین مکان ها ی مناسب آبزی پروری و برآورد میزان تولید به انجام رسید. برای این منظور اطلاعات موجود آب و هواشناسی و اقلیم منطقه و داده های حاصل از نمونه برداری ماهیانه و فصلی در زمینه عوامل فیزیکی وشیمیایی آب، وضعیت دبی و سیلاب، جوامع فیتوپلانکتون، زئو پلانکتون، کفزیان و ماهیان منطقه، وضعیت آلاینده ها شامل فلزات سنگین و سموم کشاورزی و وضعیت آبهای زیرزمینی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج عوامل فیزیکی و شیمیایی آب نشان دادند که تقریبا" تمامی عوامل در محدوده ی مناسبی از نظر پرورش ماهی قزل آلا قرار دارند. فیتوپلانکتون های سرمادوست از شاخه Bacillariophyta غالبیت فراوانی را داشتند. از نظر کفزیان شاخص بیولوژیک خیلی خوب تا عالی در ایستگاه 1 و 2 مشاهده شد. تعداد 6 گونه از 2 خانواده کپور ماهیان و رفتگر ماهیان شناسایی شدند. میزان فلزات سنگین مورد بررسی در حد مجاز استاندارد قرار داشت. مطالعات ژئوفیزیکی آبهای زیر زمینی نشان داد که ضخامت لایه آبدار حدود 20 تا 30 متر و بر اساس دیاگرام شولر از نظر شرب در حد قابل قبول هستند. به طور کلی داده ها نشان دادند که به طور کلی رودخانه یامچی برای پرورش آبزیان سرد آبی و به ویژه ماهی قزل آلای رنگین کمان قابل بهره برداری بوده و امکان پرورش ماهیان گرمابی در آن وجود ندارد. همچنین سیستم های مختلف پرورشی شامل روش کانالی و ترجیحا" سیستم نیمه مدار بسته پیشنهاد شد. در شرایط موجود رودخانه در صورتیکه از حداقل پتانسیل های منطقه برای آبزی پروری استفاده گردد، تولید حدود حداقل 65 تن به روش کانالی تا حداکثر 650 تن در سیستم نیمه مداربسته و در صورت تخصیص حق آبه از دریاچه سد یامچی ویژه ی آبزی پروری، به ترتیب از حداقل 300 تا حداکثر 3000 تن ماهی قزل آلا پیش بینی شد. به علاوه توصیه گردید که مجتمع های پرورشی به جای کارگاه های خرد و انفرادی ایجاد شوند.
Valipour A, Mirzajani A, Sabkara J, Babaei H, Abbasi K, Saberi H et al . Investigation of aquaculture capacities of Ardabil Yamchi dam downstream river. JAD 2022; 15 (4) :95-115 URL: http://aqudev.liau.ac.ir/article-1-750-fa.html
ولی پور علیرضا، میرزاجانی علیرضا، سبک آرا جلیل، بابایی هادی، عباسی کیوان، صابری حسین و همکاران.. بررسی ظرفیتهای آبزیپروری رودخانه پایاب سد یامچی اردبیل. نشریه توسعه آبزی پروری. 1400; 15 (4) :95-115