:: دوره 15، شماره 4 - ( 11-1400 ) ::
جلد 15 شماره 4 صفحات 27-15 برگشت به فهرست نسخه ها
تاثیر سطوح مختلف نوکلئوتید جیره بر رشد، بقا و ترکیب لاشه ماهی استرلیاد (Acipenser ruthenus)
میگل تکلو ، هومن رجبی اسلامی* ، سید عبدالمجید موسوی ، ایوب یوسفی جوردهی
دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
چکیده:   (1271 مشاهده)
      استفاده از نوکلئوتید جیره در پستانداران و موجودات آبزی عملکردهای مثبت گوناگونی بر رشد سیستم ایمنی، دستگاه گوارش، فلور روده، بهبود تولیدمثل، متابولیسم چربی و افزایش مقاومت نسبت به بیماری­ها را نشان داده است. این تحقیق با هدف تعیین اثر نوکلئوتید جیره (واناژن) بر رشد، بقاء و ترکیب لاشه در ماهی استرلیاد انجام گرفت. بدین­منظور ماهیان پس از رقم­بندی با متوسط وزن 1  ±95 گرم در 5 تیمار با 3 تکرار تقسیم شدند. سپس ماهیان با جیره حاوی مکمل نوکلئوتید با مقادیر صفر، 15/0، 25/0، 35/0 و 5/0 درصد به مدت ده هفته مورد تغذیه قرار گرفتند. نتایج نشان داد که میانگین وزن نهایی، میانگین وزن کسب شده (WG)، میانگین نرخ رشد ویژه (SGR)، و میانگین نسبت بازده پروتئین (PER) با افزایش سطوح نوکلئوتید افزایش معنی­داری داشتند (05/0P<)، و در تیمار حاوی 5/0 درصد نوکلئوتید بالاترین میزان بودند. میانگین ضریب تبدیل غذایی (FCR) نیز در تیمار حاوی 5/0 درصد کمترین میزان بود (05/0P<). درصد بقا اختلاف معنی­داری را بین تیمارها نشان نداد (05/0P>). براساس نتایج، میزان پروتئین و چربی لاشه در تیمار 25/0 درصد بالاترین میزان بود (05/0P<) و کمترین مقدار درتیمار شاهد مشاهد شد. نتایج نشان داد که افزودن نوکلئوتید جیره به ترکیب غذایی ماهی استرلیاد سبب بهبود شاخص­های رشد از قبیل افزایش وزن بدن، ضریب رشد ویژه، نرخ بازده پروتئین، میزان غذای مصرفی و کاهش ضریب تبدیل غذایی گردید. با توجه به نتایج حاصل، غلظت­های بین 25/0-5/0درصد از نوکلئوتید واناژن برای دستیابی به رشد بهینه و اثرات مثبت بر ترکیب لاشه تاس­ماهی استرلیاد توصیه می­گردد.
واژه‌های کلیدی: استرلیاد، نوکلئوتید، جیره، رشد، ترکیب لاشه
متن کامل [PDF 1035 kb]   (309 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1399/8/4 | پذیرش: 1399/11/11 | انتشار: 1400/10/10



XML   English Abstract   Print



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
دوره 15، شماره 4 - ( 11-1400 ) برگشت به فهرست نسخه ها