|
اثرات منابع مختلف سلنیوم جیره (سلنیت سدیم، سلنومتیونین و نانوسلنیوم) بر رشد، ایمنی و خون‌شناسی بچه‌ماهیان تمام ماده تریپلوئید قزلآلای رنگینکمان (Oncorhynchus mykiss)
|
علی حاجی بگلو*   ، زهره امیرپور ، محمد سوداگر |
| دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان |
|
|
چکیده: (796 مشاهده) |
| این مطالعه بهمنظور مقایسه اثرات منابع مختلف سلنیوم بر شاخصهای رشد، بقا، برخی پارامتر‌های ایمنی و خون‌شناسی ماهیان تمام ماده تریپلوئید قزلآلای رنگینکمان انجام شد. 10 جیره شامل سلنیوم معدنی (سلنیت سدیم)، سلنیوم آلی (سلنومتیونین) و نانوسلنیوم با مقدار صفر (شاهد)، 1/0 (تیمار 1)، 5/0 (تیمار 2) و 1 (تیمار 3) میلیگرم در کیلوگرم جیره غذایی ساخته شد. بعد از 8 هفته تغذیه میزان وزن نهایی در تیمار 5/0 میلیگرم در کیلوگرم نانوسلنیوم بیش‌ترین مقدار را داشت. بالاترین درصد ضریب رشد ویژه ( 24/0±60/4) نیز در ماهیان تغذیه شده با جیره 5/0 میلیگرم در کیلوگرم نانوسلنیوم مشاهده شد. پایین‌ترین ضریب تبدیل غذایی (023/0±71/0) و بیش‌ترین افزایش وزن (36/1±99/41 گرم) نیز در همین تیمار مشاهده شد که با گروه شاهد اختلاف معنی‌دار داشت (05/0>P). تغذیه تیمارها با نانوسلنیوم همچنین موجب حصول بهترین ضریب تبدیل غذایی شد (05/0P<). تیمارهای نانوسلنیوم و سلنیوم آلی در میزان گلبول‌های قرمز و سفید، هموگلوبین و لیزوزیم با شاهد اختلاف معنی‌دار داشتند (05/0P<)؛ اما این اختلاف در تیمارهای تغذیه شده با سلنیوم معدنی مشاهده نشد (05/0<P). میزان هماتوکریت در هیچ یک از تیمارها اختلاف معنی داری با گروه شاهد نشان نداد (05/0<P). میزان ایمونوگلوبولین در تمام تیمارها در هر سه منبع تغذیه‌ای با شاهد اختلاف معنی‌دار داشت (05/0>P) و بیش‌ترین میزان آن در غلظت 1 میلی گرم نانوسلنیوم در کیلوگرم جیره مشاهده شد. نتایج نشان دادند که افزودن نانوسلنیوم تا 5/0 میلیگرم در کیلوگرم غذا، نسبت مناسبی از شاخصهای رشد، بقا، برخی فاکتورهای خونی و ایمنی را در بچه ماهیان تمام ماده تریپلوئید قزلآلای رنگینکمان را بههمراه داشت. این مطالعه بهمنظور مقایسه اثرات منابع مختلف سلنیوم بر شاخصهای رشد، بقا، برخی پارامتر‌های ایمنی و خون‌شناسی ماهیان تمام ماده تریپلوئید قزلآلای رنگینکمان انجام شد. 10 جیره شامل سلنیوم معدنی (سلنیت سدیم)، سلنیوم آلی (سلنومتیونین) و نانوسلنیوم با مقدار صفر (شاهد)، 1/0 (تیمار 1)، 5/0 (تیمار 2) و 1 (تیمار 3) میلیگرم در کیلوگرم جیره غذایی ساخته شد. بعد از 8 هفته تغذیه. میزان وزن نهایی در تیمار 5/0 میلیگرم در کیلوگرم نانوسلنیوم بیش‌ترین مقدار را داشت. بالاترین ضریب رشد ویژه ( 24/0±60/4) درصد در روز نیز در ماهیان تغذیه شده با جیره 5/0 میلیگرم در کیلوگرم نانوسلنیوم مشاهده شد. پایین‌ترین ضریب تبدیل غذایی (023/0±71/0) و بیش‌ترین افزایش وزن (36/1±99/41) گرم نیز در همین تیمار مشاهده شد که با گروه شاهد اختلاف معنی‌دار داشت (05/0> P). تغذیه تیمارها با نانوسلنیوم همچنین موجب حصول بهترین ضریب تبدیل غذایی شد (05/0P <). تیمارهای نانوسلنیوم و سلنیوم آلی در میزان گلبول‌های قرمز و سفید، هموگلوبین و لیزوزیم با شاهد اختلاف معنی‌دار داشتند (05/0P <)؛ اما این اختلاف در تیمارهای تغذیه شده با سلنیوم معدنی مشاهده نشد (05/0<p). میزان هماتوکریت در هیچ یک از تیمارها اختلاف معنی داری با گروه شاهد نشان نداد (05/0<p). میزان ایمونوگلوبولین در تمام تیمارها در هر سه منبع تغذیه‌ای با شاهد اختلاف معنی‌دار داشت (05/0> P) و بیش‌ترین میزان آن در غلظت یک نانوسلنیوم مشاهده شد. نتایج نشان دادند که افزودن نانوسلنیوم تا 5/0میلیگرم در کیلوگرم غذا، نسبت مناسبی از شاخصهای رشد، بقا، برخی فاکتورهای خونی و ایمنی را در بچه ماهیان تمام ماده تریپلوئید قزلآلای رنگینکمان را بههمراه داشت. |
|
| واژه‌های کلیدی: نانوسلنیوم، شاخصهای رشد، پارامتر‌های ایمنی و خون‌شناسی، قزلآلای رنگینکمان |
|
|
متن کامل [PDF 691 kb]
(353 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1398/5/31 | پذیرش: 1398/10/28 | انتشار: 1400/4/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
