در تحقیق حاضر، تجمع نانوذرات اکسید مس روی بافتهای عضله و هپاتوپانکراس میگوی سفید غربی (Litopenaeus vannamei) مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور ابتدا نانوذرات اکسید مس به روش ترسیب شیمیایی سنتز شده و با استفاده از تکنیک های دقیق FTIR, XRD, AFM, SEM و DLS مورد مطالعه قرار گرفت، سپس میزان تجمع آنها بر روی میگوی وانامی ارزیابی شد. در این مطالعه میزان تجمع زیستی نانوذرات اکسید مس بر روی بافتهای عضله و هپاتوپانکراس پس از مواجهه با سه غلظت 25/0، 5/0 و 1 میلیگرم بر لیتر انجام شد. براساس یافتههای بهدست آمده در این تحقیق، میانگین تجمع مس در تیمار های 25/0، 5/0 و 1 میلی گرم بر لیتر در بافت عضله بهترتیب 676/18، 585/18 و 484/18 میلی گرم بر کیلوگرم و میزان غلظت مس در بافت هپاتوپانکراس در تیمارهای فوقالذکر، بهترتیب 624/15، 351/15 و 250/14 میلی گرم بر کیلوگرم بود. نتایج نشان دادند که میزان تجمع مس در بافت عضله بیشتر از هپاتوپانکراس است که در تیمار 3 (غلظت 1 میلی گرم بر لیتر) این تفاوت از نظر آماری معنیدار میباشد (P<0.05). در بافت عضله تفاوت چندانی میان غلظت مس در تیمارهای مختلف وجود ندارد و اختلاف معنیدار نبود (P>0.05). با افزایش غلظت مس در تیمارهای مورد بررسی، غلظت مس در نمونه های بافت هپاتوپانکراس مربوط به هر تیمار، کاهش یافت که نشان دهنده رابطه معکوس این دو پارامتر بود (P>0.05, r =- 0.45). طبق نتایج تحقیق حاضر مشخص گردید که میانگین غلظت مس در دو بافت مورد مطالعه پایینتر از حد مجاز استانداردهای بهداشت جهانی است و به نظر میرسد مصرف آن موجب به خطرافتادن سلامت انسان نمیشود.
Sadralsadati H, Mashinchian Moradi A, Afsharnasab M, Ghavam Mostafavi P, ramezanifard E. Bioaccumulation of copper in Hepatopancrease and Muscle tissues of shrimp (Litopenaeus vannamei) after exposure to synthesized CuO Nanoparticles. JAD 2019; 13 (3) :67-75 URL: http://aqudev.liau.ac.ir/article-1-572-fa.html
صدرالساداتی هانیه، ماشینچیان مرادی علی، افشارنسب محمد، قوام مصطفوی پرگل، رمضانی فرد احسان. میزان تجمع مس در بافت های عضله و هپاتوپانکراس میگوی وانامی پس از مواجهه با نانو ذرات سنتز شده اکسید مس. نشریه توسعه آبزی پروری. 1398; 13 (3) :67-75