|
میزان تجمع مس در بافت های عضله و هپاتوپانکراس میگوی وانامی پس از مواجهه با نانو ذرات سنتز شده اکسید مس
|
هانیه صدرالساداتی   ، علی ماشینچیان مرادی* ، محمد افشارنسب ، پرگل قوام مصطفوی ، احسان رمضانی فرد |
| دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران |
|
|
چکیده: (1677 مشاهده) |
| در تحقیق حاضر، تجمع نانوذرات اکسید مس روی بافتهای عضله و هپاتوپانکراس میگوی سفید غربی (Litopenaeus vannamei) مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور ابتدا نانوذرات اکسید مس به روش ترسیب شیمیایی سنتز شده و با استفاده از تکنیک های دقیق FTIR, XRD, AFM, SEM و DLS مورد مطالعه قرار گرفت، سپس میزان تجمع آنها بر روی میگوی وانامی ارزیابی شد. در این مطالعه میزان تجمع زیستی نانوذرات اکسید مس بر روی بافتهای عضله و هپاتوپانکراس پس از مواجهه با سه غلظت 25/0، 5/0 و 1 میلیگرم بر لیتر انجام شد. براساس یافتههای بهدست آمده در این تحقیق، میانگین تجمع مس در تیمار های 25/0، 5/0 و 1 میلی گرم بر لیتر در بافت عضله بهترتیب 676/18، 585/18 و 484/18 میلی گرم بر کیلوگرم و میزان غلظت مس در بافت هپاتوپانکراس در تیمارهای فوقالذکر، بهترتیب 624/15، 351/15 و 250/14 میلی گرم بر کیلوگرم بود. نتایج نشان دادند که میزان تجمع مس در بافت عضله بیشتر از هپاتوپانکراس است که در تیمار 3 (غلظت 1 میلی گرم بر لیتر) این تفاوت از نظر آماری معنیدار میباشد (P<0.05). در بافت عضله تفاوت چندانی میان غلظت مس در تیمارهای مختلف وجود ندارد و اختلاف معنیدار نبود (P>0.05). با افزایش غلظت مس در تیمارهای مورد بررسی، غلظت مس در نمونه های بافت هپاتوپانکراس مربوط به هر تیمار، کاهش یافت که نشان دهنده رابطه معکوس این دو پارامتر بود (P>0.05, r =- 0.45). طبق نتایج تحقیق حاضر مشخص گردید که میانگین غلظت مس در دو بافت مورد مطالعه پایینتر از حد مجاز استانداردهای بهداشت جهانی است و به نظر میرسد مصرف آن موجب به خطر افتادن سلامت انسان نمیشود. |
|
| واژه‌های کلیدی: نانوذرات اکسید مس، اثرات نیمه حاد، میگوی سفید غربی |
|
|
متن کامل [PDF 817 kb]
(866 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1397/6/12 | پذیرش: 1397/8/25 | انتشار: 1398/7/23
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
