یکی از مهمترین معایب سیستم‌های مدار بسته کنونی، بالا بودن سرمایه گذاری در آنهاست و این مسئله، کاربرد این سیستم‌ها را محدود ساخته است. بیوفیلترها از بخش‌های خیلی مهم و هزینه‌بر این سیستم‌ها هستند، به طوری که انتخاب نوع بیوفیلتر، در موفقیت تکنیکی و اقتصادی سیستم مدار بسته بسیار حائز اهمیت است. به همین دلیل در تحقیق حاضر، کاربرد و فعال سازی بیوفیلتر‌های متشکل از چهار نوع ماده (کاه جو، پوشال چوب و اسفنج به عنوان بسترهای ارزان قیمت و لوله‌های مشبک پی وی سی جهت مقایسه) در سیستم مدار بسته پرورش کپور معمولی مورد بررسی قرار گرفت. برای اجرای این تحقیق 12 سیستم مدار بسته آزمایشگاهی طراحی گردید، که هر سیستم شامل یک تانک پلی اتیلن 90 لیتری برای پرورش بچه ماهیان و یک تانک 45 لیتری به عنوان راکتور بیوفیلتر بود. بچه ماهیان کپور معمولی (میانگین وزن اولیه، 8/4 گرم) با تراکم 50 قطعه در هر تانک ذخیره سازی شدند. نتایج نشان داد که در همه سیستم‌ها مقادیر نیتروژن آمونیاکی و نیتریت با یک فاصله زمانی ابتدا افزایش و سپس کاهش یافت، ولی غلظت‌های نیترات طی دوره فعال سازی بیوفیلتر‌ها روند افزایشی داشت. همه بیوفیلترها در روزهای 31-28، دوره سازگاری را گذرانده و کاملاً فعال سازی شدند. هرچند در بیوفیلتر پی وی سی در روز 31 نیز مقادیر  نیتریت کمی بالا بود. از نظر پارامتر‌های رشد و تغذیه، بین تیمار‌های آزمایشی اختلاف معنی داری وجود نداشت، ولی بچه ماهیان سیستم جریان باز نسبت به تیمار پی وی سی اختلاف معنی داری نشان دادند (0.05p<). بنابراین بیوفیلترهای متشکل از کاه جو، تراشه چوب و اسفنج توانستند به خوبی در شرایط سیستم مدار بسته پرورش کپور معمولی فعال سازی شوند.