در بین آبزیان پرورشی ماهی فیتوفاگ (Hypophthalmichthys molitrix) از رژیم غذایی ویژه­ای با توجه به استفاده از جلبک­های موجود در آب برخوردار است. این بررسی جهت مطالعه تأثیر بیوماس و تراکم فیتوپلانکتون­ها بر روی بچه ماهیان 5/2 گرمی ماهی فیتوفاگ در استخرهای پرورشی کشت توام در شهرستان شوشتر در تیرماه 1391 انجام گردید. این تحقیق بر روی 3 تیمار، 2 تیمار با کود دهی (کود دهی 5 تن و 10 تن کود حیوانی در هکتار) و یک تیمار بدون کود دهی به‌عنوان تیمار شاهد در محل­های ورودی، میانی و خروجی استخرها، در قفس‏هایی (با تور دارای مش 60 میکرون محصورشده و در هر قفس تعداد 30 بچه ماهی) قرار داده شد.  جهت روند افزایش رشد وزنی و طولی بچه ماهیان و نیز ثبت میزان کلروفیل a و تنوع و تراکم فیتوپلانکتون­ها انجام گردید. هر 15 روز یک­بار با (به مدت 45 روز) پارامترهای فیزیکی و شیمیایی آب شامل: اکسیژن محلول، دما، هدایت الکتریکی، نیترات، فسفات، TDS، pH و کلروفیل a و نیز اندازه‌گیری مشخصه‏های وزن و طول بچه ماهیان و شناسایی و تعیین تراکم فیتوپلانکتون­ها انجام شد. افزایش وزن و طول در 2 تیمار از روند یکسانی نسبت به تیمار شاهد برخوردار بود. افزایش میانگین وزن تیمار 1 از 49/2 به 90/9 گرم و تیمار 2 به 59/12 گرم و تیمار شاهد به 04/6 گرم رسیدند که بیش­ترین افزایش میانگین وزن در تیمار 2 با میزان کود دهی 10 تن در هکتار و سپس تیمار 1 با 5 تن کود دهی ثبت گردید. افزایش میانگین طول کل نیز از روند مشابه وزن برخوردار بود به­طوری­که در تیمار 1 از میانگین 06/5 به 9/10 سانتی‌متر و در تیمار 2 از 10/5 به 52/13 سانتی‏متر و در تیمار شاهد از 01/5 به 46/7 سانتی­متر رسید. بیوماس فیتوپلانکتونی در تیمار 1 و 2 بر اساس سنجش کلروفیل a (009/0±008/0 میلی‌گرم در لیتر) نشان از افزایش آن نسبت به تیمار شاهد بود (05/0>P). در کل پارامترهای محیطی به‌جز اکسیژن محلول، هدایت الکتریکی و TDS فاقد اختلاف معنی‌دار بودند (05/0≤P). درمجموع این پژوهش نشان داد که کود دهی بر روی بیومس فیتوپلانکتونی مؤثر بوده و سیانوباکترها فراوان‌ترین گروه فیتوپلانکتونی بودند.