:: دوره 7، شماره 1 - ( 1-1392 ) ::
جلد 7 شماره 1 صفحات 8-1 برگشت به فهرست نسخه ها
بررسی غنی‌سازی آرتمیای فرانسیسکانا با غلظت‌های مختلف سدیم فلوراید
پریسا امیری*، قباد آذری تاکامی، عباسعلی زمینی، فاطمه شریعتی
چکیده:   (4431 مشاهده)
در پرورش لارو ماهیان اصلی‌ترین مسئله، تامین غذای با کیفیت بالا است که به راحتی توسط لارو ماهی پذیرفته و هضم شود. امروزه از غذای زنده و به خصوص نائوپلئوس آرتمیای غنی شده با مواد مختلف در تغذیه آغازین بسیاری از گونه‌های پرورشی ماهی و میگو، در سطح وسیعی استفاده می‌شود. فلوراید ماده معدنی بسیار مهمی است که از طریق آب آشامیدنی و غذاهای دریایی نظیر ماهی و میگو به انسان می‏رسد. در این تحقیق غنی‌سازی آرتمیای فرانسیسکانا (A. franciscana)، با سدیم فلوراید در مرکز تکثیرو پرورش و بازسازی ذخایر ماهیان خاویاری شهید دکتر بهشتی رشت انجام گرفت. سیست آرتمیا پس از پوسته زدایی و 30 ساعت بعد از تخم‌گشایی و در مرحله Instar II، با سدیم فلوراید درغلظت‌های 40 و 80 و mg/L160 و شاهد (بدون غنی‌سازی)، هر کدام با سه تکرار غنی‌سازی گردید، 2، 4 و 6 ساعت بعد از غنی‌سازی از تیمارها نمونه‌برداری به عمل آمد و پس از انجماد و خاکستر نمودن، اندازه‌گیری میزان سدیم فلوراید جذب شده نمونه‌ها توسط دستگاه الکترود یون گزین انتخابی صورت گرفت. بر طبق نتایج آزمون آماری، اثر متقابل زمان با فلوراید در سطح 1% معنی‌دار بود (01/0>p). تمامی تیمارهای غنی‌سازی شده، با تیمار شاهد اختلاف آماری معنی‌داری داشتند. بیشترین میزان جذب سدیم فلوراید در تیمار 40 میلی‌گرم در لیتر در زمان 2 ساعت بود و دوز mg/L 160، با توجه به جذب فلوراید بیشتر نسبت به دوزmg/L 40، باعث مرگ نائوپلئوس آرتمیا گردید. همچنین با گذشت زمان از 2 ساعت به 6 ساعت، از میزان فلوراید جذبی کاسته شده و در واقع آرتمیا آن را دفع می‌کند. بر اساس نتایج حاصله، تیمار mg/L 40 سدیم فلوراید با زمان 2 ساعت بهترین دوز برای غنی‌سازی آرتمیا با سدیم فلوراید است.
واژه‌های کلیدی: نائوپلئوس آرتمیا، سدیم فلوراید، غنی‌سازی، دستگاه الکترود یون گزین
متن کامل [PDF 819 kb]   (1149 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1394/1/22 | پذیرش: 1394/1/22 | انتشار: 1394/1/22


XML     Print



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
دوره 7، شماره 1 - ( 1-1392 ) برگشت به فهرست نسخه ها