:: دوره 13، شماره 3 - ( 7-1398 ) ::
جلد 13 شماره 3 صفحات 133-119 برگشت به فهرست نسخه ها
اثر تغذیه با ریز جلبک اسپیرولینا بر رشد، بازماندگی، کارایی رنگ‌پذیری و هضم‌پذیری رنگدانه در ماهی اسکار (Astronotus ocellatus)
احمد نصرتی موفق* ، عبدالصمد کرامت امیرکلایی ، حسین اورجی
دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
چکیده:   (1720 مشاهده)
هدف اصلی این مطالعه تعیین اثر جیره­های حاوی صفر، 5/2، 5 و 5/7 درصد پودر ریزجلبک اسپیرولینا (Spirulina platensis) بر عملکرد رشد، کارایی رنگ پذیری و هضم پذیری رنگدانه در ماهی زینتی اسکار (Astranotus ocellatus) بود. 288 قطعه ماهی اسکار با میانگین وزنی 09/0±73/10 گرم در قالب طرح کاملاً تصادفی در آکواریوم­های پرورشی با حجم آبگیری 45 لیتر ذخیره­سازی شدند. تیمارهای آزمایشی حاوی سطوح صفر، 5/2، 5 و 5/7 درصد اسپیرولینا با سه تکرار بودند. ماهیان به مدت 42 روز با جیره­های آزمایشی تغذیه شدند. به منظور حفظ کیفیت آب سیفون و تعویض آب به صورت روزانه انجام می­گرفت و پارامترهای کیفی آب به صورت هفتگی اندازه­گیری شدند. نتایج حاصله نشان داد افزودن اسپیرولینا اثر معنی‌داری بر شاخص‌های وزن نهایی، وزن بدست آمده، طول نهایی، نرخ رشد ویژه، شاخص وضعیت، غذای مصرف شده و ضریب تبدیل غذایی نداشت (05/0<P). شاخص هپاتوسوماتیک در تیمارهای حاوی اسپیرولینا به طور معنی‌داری بیشتر از تیمار شاهد بود (05/0>P) هضم‌پذیری رنگدانه در همه تیمارها بالا بود (>97%) با این حال از نظر قابلیت هضم تفاوت معنی­داری بین تیمار 5/7 درصد اسپیرولینا و تیمار شاهد مشاهده نشد (05/0<P). بیشترین مقدار کاروتنوئید در پایان دوره در پوست ماهیانی مشاهده شد که از جیره‌ حاوی 5/7 درصد اسپیرولینا تغذیه کرده بودند (05/0>P). نتایج مطالعه حاضر نشان می­دهد که با توجه به افزایش معنی‌دار رنگ در سطح 5/7 درصد اسپیرولینا، می‌توان از این سطح به عنوان میزان بهینه پودر جلبک در جیره ماهی اسکار استفاده نمود.
واژه‌های کلیدی: اسپیرولینا، رنگ‌پذیری، ماهی اسکار، قابلیت هضم.
متن کامل [PDF 970 kb]   (628 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1397/3/25 | پذیرش: 1397/5/22 | انتشار: 1398/7/23


XML   English Abstract   Print



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
دوره 13، شماره 3 - ( 7-1398 ) برگشت به فهرست نسخه ها